Tribune 02/2006 :: Jong in de SP :: Rian Hagebeuk

Onder het motto ‘Jong in de SP' zal de Tribune regelmatig aandacht besteden aan jong, actief talent in de partij.

Tribune, februari 2006

Rian Hagebeuk:

‘Onze waarden en normen gelden niet voor de hele wereld'

Ze is dol op Amsterdam, maar de wijde wereld lokt haar telkens naar verre oorden. En het reizen maakte haar wijzer. ‘Als je beseft hoe goed je het in Nederland hebt, moet je ook beseffen dat je een verplichting hebt: ervoor zorgen dat de mensen elders in de wereld het ook goed hebben.' Rian Hagebeuk (22) en ‘het grote plaatje'.

‘Ik zou nooit ergens anders meer willen wonen dan in Amsterdam. Er heerst een goede sfeer in de stad en er gebeurt van alles. Als je 's avonds in de tram zit, zie je al die lichtjes en al die mensen… prachtig! Amsterdammers zijn bovendien niet op hun mondje gevallen. Daar houd ik van.' En wat vindt Rian dan van de veel geponeerde stelling, dat Amsterdammers een veel te grote bek hebben over de rest van Nederland, terwijl ze zelf zo goed als nooit de gemeentegrens overschrijden? ‘Nou, om te beginnen geldt dat andersom vaak ook. Ik ken mensen uit de provincie die nóóit in Amsterdam komen, maar wel altijd hun mening over de stad menen te moeten geven. Ten tweede kom ik zelf oorspronkelijk ook uit een dorp en ben ik in ieder geval wél altijd bereid geweest om te kijken hoe het elders is. Sterker nog; ik kom graag ‘buiten de deur'. Daar leer ik van.'

En dat is dan nog licht uitgedrukt. De 22-jarige studente reisde over de hele wereld en zat soms langere tijd in het buitenland. Verhalen uit Roemenië, voorvallen in Singapore, anekdotes over Londen; Rian heeft ze allemaal paraat. In Roemenië en Frankrijk verbleef ze langere tijd; In Indonesië bijvoorbeeld anderhalve maand. Haar tijd op Bali werd voor Rian een studie in contrasten. ‘Ik was er ten tijde van de demonstraties tegen de regering van Megawati. Ik vond het hoopgevend, dat de mensen überhaupt dúrfden te demonstreren, want vroeger was dat streng verboden daar. Tegelijkertijd vielen er tijdens die demonstraties acht doden. En dat stemde me weer treurig. Een heel dubbel gevoel dus. Toen ik terugkwam in Nederland overkwam het me opnieuw. Kwam ik vanuit Schiphol midden in een Sinterklaasoptocht terecht! Ik zag ineens hoe rijk en verwend wij hier eigenlijk zijn, hoe fijn het hier is. Tegelijkertijd besefte ik: wij hebben de verplichting om ervoor te zorgen, dat de mensen in landen als Indonesië het ook goed hebben. En de manier waarop moeten ze zelf weten.'

Met die laatste zin zinspeelt Rian op de voorwaarden die westerse landen vaak stellen voor hulp aan arme landen. ‘Dat werkt zo niet. Onze westerse normen en waarden gelden niet voor de hele wereld. Vrijheid is geen vrijheid als die uitsluitend op ónze voorwaarden is gebaseerd.

Kijk eens naar hoe westerse overschotproducten gedumpt worden in Afrika, als gevolg waarvan de economieën dáár zich maar niet kunnen ontwikkelen. En in Roemenië merkte ik, dat de mensen dolgraag bij de EU willen. Dat lijkt me inderdaad goed, maar níét onder de voorwaarden die bijvoorbeeld de Europese grondwet stelt. Daar zijn de mensen daar niet mee geholpen. Het grappige is natuurlijk, dat WestEuropese landen het zelf niet eens kunnen worden over die grondwet.'

Ooit wilde ze naar de politieacademie, maar na vijf jaar VWO werd ze daarvoor toch nog een beetje te jong bevonden. Uiteindelijk koos ze voor Psychologie aan de Vrije Universiteit, waar ze later de studie Kunstmatige Intelligentie aan toevoegde. De politiek kwam daar nog eens bij. Ruim vier jaar geleden werd ze lid van de SP en inmiddels is ze kerngroepvoorzitter van het Amsterdamse stadsdeel Bos en Lommer. Ook is ze landelijk bestuurslid van ROOD en hoofdredacteur van A3 (de ROOD-studentenkrant) en Page Up (de MBO-krant van ROOD). En op de Amsterdamse SP-kandidatenlijst voor 7 maart is ze eveneens te vinden: op plek nummer 26. Niet erg hoog nog, maar voor de toekomst ziet ze een raadslidmaatschap wel zitten. ‘Het lijkt me fijn om iets voor Amsterdam te kunnen betekenen. Wat niet weg neemt, dat mijn hart toch meer bij buitenlandse perikelen ligt. Het grote plaatje, ja, dat boeit me het meest.'