Spanning, mei 2008 :: Vervoer

‘Zonder transport staat alles stil’ is al tijden de centrale leus van Transport en Logistiek Nederland, de belangen-behartiger van de bedrijven in het wegtransport. Transport van goederen is inderdaad een heel belangrijke zaak in de moderne samenleving, maar dat geldt zeker niet minder voor het vervoer van mensen. Zonder beide zou de maatschappij niet kunnen functioneren. Een goede aanwijzing hiervoor is misschien wel dat het aantal kilometers dat mensen jaarlijks afleggen in de afgelopen kwart eeuw met 75 procent is gestegen. Het binnenlandse goederenvervoer verdubbelde in dezelfde periode zelfs bijna (98 procent). En dat alles in een tijd dat de bevolking slechts met 17 procent toenam.

Bij zowel transport als vervoer doemen vaak grote problemen op. We hoeven slechts te denken aan de enorme uitstoot van CO2 die het gevolg is van de verbranding van fossiele grondstoffen. Op die verbranding draaien alle motoren die worden gebruikt in personenauto’s, vrachtauto’s, en brommers en motoren. Over de gevolgen van de toename van CO2 in de atmosfeer is tegenwoordig veel bekend. Daar zullen we het hier niet over hebben.

De verbranding van vooral benzine en diesel levert ook direct gevaar op voor de volksgezondheid. Vele duizenden mensen sterven vermoedelijk tien jaar te vroeg als gevolg van de grote hoeveelheden fijn stof die door het verkeer de lucht in worden geblazen.

Ook dit probleem behandelen we in deze aflevering van Spanning niet.

De zaken die aan de orde komen zijn van een heel andere orde: files en marktwerking in het openbaar vervoer. Arjan Vliegenthart sprak met Emile Roemer over de plannen die de laatste heeft ontwikkeld om de files te bestrijden. De belangrijkste boodschap is eigenlijk dat de problemen in hun geheel moeten worden aangepakt. Het beleid is nu veel te veel hap-snap, waardoor de oplossing van het ene probleem het volgende alweer veroorzaakt. Daar moet een einde aan komen.

Nico Schouten van het Wetenschappelijk Bureau van de SP schreef een rapport over de gevolgen van de marktwerking voor het openbaar vervoer. Zijn conclusie is dat deze veel te ver is gegaan. Zelfs verder dan in Europees verband voorgeschreven; Nederland was roomser dan de paus. Laurens Ivens laat op pagina 8 zien wat er allemaal mis kan gaan bij grote infrastructurele projecten zoals de Betuweroute.

Ronald van Raak citeert instem-mende Marcel van Dam, de man die socialist bleef terwijl zijn partij een andere richting insloeg.

Geert Reuten schrijft het tweede deel van zijn analyse van de inkomsten en uitgaven van de staat. Hij wijst er vooral op dat de EU norm voor de overheidsschuld veel te rigide is. Als dezelfde wijze van schuldberekening in het bedrijfsleven zou worden toegepast, dan zag het er niet best uit voor die ondernemingen.

De laatste bijdrage is van Ron Blom. Hij beschrijft in Het Rijke Rooie Leven de man die ooit leiding gaf aan een eerdere SP, Harm Kolthek.