Alexandria Ocasio-Cortez’ recept voor succes

Ocasio-Cortez wilde vooral de kiezers voor zich winnen die niet aan een partij gebonden zijn. Daarvoor is het niet genoeg om mensen vlak voor de verkiezingen even op te roepen om op je te stemmen. Amerikanen moeten zich namelijk laten registreren als kiezer. Daarbij moeten ze aangeven aan welke partij zij zich verbinden; of dat ze zich niet aan een partij verbinden. Wie de registratie wil wijzigen, moet dat in New York al een jaar voor de verkiezingen regelen. Daarom startte Ocasio-Cortez al vroeg een campagne om mensen op te roepen om zich te laten registreren als Democraat. Met haar team voerde ze telefoongesprekken met tien- tot dertienduizend van de kiezers, met de volgende boodschap: ‘Hallo, er komt een progressieve kandidaat voor het Congres. Ze neemt geen geld aan van grote bedrijven. De enige manier waarop zij kan winnen is wanneer mensen als u besluiten zich als Democraat te laten registreren, zodat we volgend jaar op uw stem kunnen rekenen.’ In een interview met Jacobin Magazine heeft ze aangegeven dat ze dit de moeilijkste gesprekken in de hele campagne vond. Veel mensen die ze belde waren zwaar teleurgesteld in de Democraten: ‘Hoezo inschrijven als Democraat?’ Ze schreeuwden tegen haar en scholden haar uit. Die gesprekken hielpen haar echter heel goed bij het aanscherpen van de kernboodschap voor het huis-aan-huis-organizen. Ook hielpen ze haar om duidelijk te krijgen op welke kiezers ze kon bouwen. Deze erva­ringen vormden in feite de basis voor haar hele campagne.

Alexandria Ocasio-Cortez wist redelijk zeker wat voor campagne de gedoodverfde favoriet, Cowley, zou gaan voeren. Een standaardcampagne van de Democratische Partij, volledig gericht op zijn persoon. Met de boodschap: ‘I am the best person for the job. I am amazing.’  Haar verwachting kwam uit. Maandenlang adverteerde Cowley op radio en televisie en stuurde hij mails aan alle geregistreerde Democratische kiezers. Op straat was hij nauwelijks aanwezig. Ocasio-Cortez en haar team pakten het totaal anders aan. Als organizer was zij juist continu gericht op het organiseren van mensen en het bouwen van coalities. Haar campagne was dan ook niet toevallig gebaseerd op fysieke organizing, het directe contact met mensen. Ze had overigens ook geen geld voor tv-commercials.

De campagne van Ocasio-Cortez richtte zich vooral op de mensen die zich druk maken over zorg voor iedereen en gratis onderwijs. ‘Die mensen komen aan boord als je stelling neemt. Zij zijn betrokken genoeg om familie en vrienden te organiseren’, zo zegt ze zelf in het interview met Jacobin Magazine. Direct contact was daarbij de basis. In haar campagne is op 120.000 deuren geklopt, zijn er 170.000 sms’jes verstuurd, 120.000 telefoongesprekken gevoerd en honderden huis­kamerbijeenkomsten georganiseerd. Deze veldoperatie vormde in feite de hele campagne. Telkens wanneer ze iemand aantrof die geïnteresseerd was, vroeg ze diegene om een huiskamerbijeenkomst te organiseren met vrienden en familie. Zo trok Ocasio-Cortez, vanaf het begin van de campagne, van huiskamer tot huiskamer. Steeds met kleine groepen van vijf tot tien mensen. En als die verder betrokken wilden worden, dan kregen ze een training hoe ze zelf mensen konden organiseren. Samen werden zij het kleine leger van organizers van deze campagne.

In die huiskamers benadrukte ze dat het totaal anders moet. ‘We hebben duizend zetels verloren; zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden zijn we kwijtgeraakt. We hebben het presidentschap verloren, in een verkiezing die we niet konden verliezen. Gaan we dan door op dezelfde weg en vragen we om te stemmen op dezelfde mensen? Met dezelfde strategie? En hetzelfde plan? Kiezen we ervoor om door te gaan op dezelfde manier, terwijl gebleken is dat we dan alles verliezen?’

Mensen hadden hun stem al maanden van tevoren aan haar kandidatuur verbonden. Die mensen wisten dat zij anders is en dat het haar ernst is. Alexandria Ocasio-Cortez: ‘We hebben gewonnen door ons onder de mensen te begeven. Als je verkiezingen wilt winnen moet je tellen bij hoeveel mensen je aan de deur bent geweest. Je moet contact maken met de kiezer, je moet ze rangschikken op een schaal van 1 tot 5, elke keer weer. Wij telden 15.900 eentjes en tweetjes (de meest betrokken mensen, –red.) en ­ bij de voorverkiezingen gingen er 15.900 mensen naar de stembus om op ons te stemmen. Dat was geen toeval.’