Spanning, februari 2008 :: Verbieden en het land uit

Tijdens de algemene politieke beschouwingen in september 2007 in de Tweede Kamer presenteerde Geert Wilders zijn opvattingen over moslims en migranten.

Dit zijn Wilders’ voorstellen:

‘De islam is het grootste probleem in Nederland. Mijn partij wil dat het kabinet een offensief start om Nederland te de-islamiseren. Wij hebben de ambitie om de groei van het aantal moslims in Nederland met honderdduizenden te beperken. Minder erin, en meer eruit. Vandaar ons tienpuntenplan de-islamisering, ons tienpuntenplan honderden minder moslims in Nederland, hoe je het ook noemen wilt. Ik lees de tien punten voor:

1. voer onmiddellijk een totale immigratiestop in voor mensen uit moslimlanden;

2. start een campagne om vrijwillige remigratie van moslims te bevorderen. Niet voor niets hebben wij een Remigratiewet: wat erin is gekomen, kan er ook weer uit;

3. laat voor iedere vreemdeling gelden: werken of wegwezen. Heb je geen baan en ben je werkloos, dan moet je het land uit. Kabinet, dát is pas echt samen leven, samen werken;

4. draai het generaal pardon onmiddellijk terug en zet alle uitgeprocedeerde asielzoekers het land uit;

5. sta geen enkele nieuwe moskee meer toe in Nederland, en sluit alle radicale moskeeën;

6. sluit alle islamitische scholen, die scholen waar apartheid heerst;

7. verbied de boerka en de fascistische Koran;

8. haal al die moslimomroepen meteen uit de lucht. Voor de helderheid: deze keer heb ik het niet over de VARA, de NPS en de NOS, maar over de NMO en de NIO;

9. zorg dat de recidiverende criminelen met een dubbele nationaliteit, zoals de Marokkaanse straatterroristen, hun Nederlandse paspoort kwijtraken na te zijn veroordeeld voor twee geweldsmisdrijven en zet ze het land uit;

10. in Zwitserland is door een grote politieke partij voorgesteld om iedere vreemdeling al na één misdrijf uit te zetten. Als het gaat om minderjarige kinderen, moeten ook de ouders mee het land uit. Een Nederland zonder criminele allochtonen, dát is nu míjn Zwitserlevengevoel!’