Spanning april 2009 :: Nederland wil minder Brussel

Nederland wil minder Brussel

Met die leus gaat de SP de verkiezingen voor het Europees Parlement van 4 juni in. Vier jaar geleden koos een meerderheid van de Nederlandse en Franse bevolkingen tegen meer macht aan de markt in Europa. Nu is er een kans om die stem tegen het neoliberale beleid van Europa nogmaals te uiten. Een stem op de SP is daarbij geen stem tegen Europa, maar een stem tegen het Europa van de grote concerns, van het marktdenken.

Deze Spanning staat in het teken van Europa. Van de Europese Unie, van onze twee SP’ers in het Europees Parlement, van onze plannen voor het nieuwe parlement en van nog veel meer zaken die van belang zijn voor het bepalen van een afgewogen oordeel over Europa.

Het eerste woord in deze Spanning over Europa is voor Tweede Kamerlid Harry van Bommel en Europees lijsttrekker Dennis de Jong. Zij geven aan nauw samen te gaan werken om de SP ook in Europa nog meer voor het voetlicht te brengen. Hun doel is “niet méér Brussel, maar béter Brussel”.

Erik Meijer en Kartika Liotard, de zittende SP’ers in het Europees Parlement geven commentaar op hun eigen functioneren. Ze zijn het er over eens dat Europa een verkeerde koers is ingeslagen, maar vinden ook dat hun optreden er toe doet. Ze hebben in samenwerking met andere linkse partijen en diverse belangengroepen zoals de vakbeweging, kans gezien het beleid op een aantal punten om te buigen.

Europa bestaat en dus moeten we er aan meedoen. Erik Meijer is zelfs van mening dat de strijd tussen arbeid en kapitaal zich op Europees niveau afspeelt. Daar mogen we dus niet wegblijven.

Hoogleraar Kees van der Pijl laat aan duidelijkheid niets te wensen over: Europa is een project van het internationale grootkapitaal; dat was bij de oprichting zo en dat is nog steeds zo. Ook de macht van Duitsland is volgens hem groot. Dat blijkt ook wel uit het interview met Lothar Bisky, de partijleider van Die Linke in Duitsland. Op inhoudelijke punten zijn de SP en Die Linke het vaak eens, maar over Europa verschillen de meningen wel eens. Die Linke is namelijk voor een sterk Europa. Maar dan wel zonder het neo-liberale programma.

Dat programma is niet zomaar door Europa omarmd, maar ook doordat de voorstanders, de multinationale ondernemingen, daar stug propaganda voor hebben gevoerd. Via alle mogelijke kanalen lobbyen zij voor hun belangen. Erik Wesselius schrijft over die lobby en hoe alternatieve krachten daar weinig tegenover kunnen zetten.

Lobbyen doet Europa ook, maar dan voor zichzelf. Er heerst onder de bevolking veel scepsis over het project Europa en daarom is er een voortdurend propagandaoffensief aan de gang. Diederik Olders laat zien hoe die propaganda ook op de jeugd is gericht.

Europa overschrijdt vaak zijn eigen grenzen en bemoeit zich met zaken die behoren aan de nationale overheden. Officieel baseert de EU zich op het subsidiariteitsbeginsel. Dat betekent dat een hogere overheid geen zaken regelt die lagere over-heden ook kunnen. In de EU trekt men uit dat beginsel niet de logische conclusie. Europa probeert nationale regelingen naar zijn hand te zetten. Alexander van Steenderen schrijft erover.

We besluiten weer met een aflevering van Het Rijke Rooie Leven. Farshad Bashir schrijft in deze serie over Albert Einstein. Er zijn twee dingen die hen bindt. Einstein was natuurkundige (de grootste van de vorige eeuw) en Farshad studeerde natuurkunde. Farshad is socialist en zit voor de SP in de Tweede Kamer, Einstein was in zijn tijd ook socialist en schreef daar zeer gedreven over. Het is dan ook niet vreemd dat Einstein Bashir inspireert.