Spanning, september 2010 :: Inleiding: Medezeggenschap van werknemers

Inleiding

Medezeggenschap van werknemers

De voorlopig afgewende sluiting van de onderzoeksafdeling van Organon heeft de afgelopen maanden heel wat pennen in beweging gezet. En niet alleen pennen. Mensen gingen en gaan de straat op om te demonstreren tegen deze actie van het miljardenconcern MSD-Merck waardoor duizenden mensen misschien op straat komen te staan.

De aankondiging dat een belangrijk kenniscentrum voor Oss en Nederland verloren dreigt te gaan, heeft een aantal dingen duidelijk gemaakt. De directe financiële belangen van bedrijven worden door directies en aandeelhouders belangrijker gevonden dan de belangen van werknemers en de gemeenschappen waar een bedrijf in staat.

Socialisten weten dit natuurlijk wel. In navolging van Leen Jongewaard zongen hele volksstammen niet voor niets:

Mensen, noem elkaar geen mietje

Eenmaal zing je allemaal,

Allemaal het ouwe liedje:

’t Is de schuld van ’t kapitaal.

SP-Tweede Kamer fractievoorzitter Emile Roemer gaf tijdens een interview voor deze Spanning aan dat er voor hem heel wat moet veranderen. Werknemers moeten in ieder geval meer zeggenschap krijgen over de bedrijven waar zij werken. Werknemers kijken over het algemeen meer naar de langetermijnbelangen van een bedrijf. Dat is goed voor henzelf en de gemeenschap (p.3-5).

Professor Vromans, die al 22 jaar bij Organon werkt en sinds 11 jaar hoogleraar is, legt uit in welke moeilijke spagaat bedrijven als MSD zitten door hun eigen toedoen. Door hun jacht naar het grote geld zitten ze alle in dezelfde positie, die inhoudt dat ze steeds minder nieuwe producten op de markt kunnen brengen. Uit een kleiner aantal producten moet meer geld worden geperst met massa-ontslagen tot gevolg (p.6-8). Martin Smit, die ook bij Organon werkt, geeft aan dat niet alleen de Organon-mensen de dupe zijn van een eventuele sluiting, maar ook de universiteiten die vaak nauw samenwerken met zulke bedrijven (p.9).

Roemer zei het al, de werknemers van bedrijven moeten meer zeggenschap krijgen. In de oude SDAP wisten de socialisten van toen dit ook al; het was dan ook een van de kernpunten van het socialisatierapport van 1920 (p.10-11). Zo ver als socialisten het wilden en willen is het nog lang niet, maar toch is er onder druk van vakbonden en socialisten al heel wat tot stand gebracht. Nico Schouten geeft een overzicht van de wetgeving op dit moment (p. 12-14) en twee mensen van FNV Formaat beschrijven de toestand in Duitsland waar de werknemersinvloed groter is dan in Nederland (p.18-19).

SP-Tweede Kamerlid Sharon Gesthuizen schreef een bijdrage over de noodzaak van een industriepolitiek, waarbij de overheid de macht van aandeelhouders en grote concerns beteugelt (p.15-17).

Een boekspreking door Ronald van Raak, het Rijke Rooie Leven door Sjaak van der Velden en de column (alweer over Organon) van Wim van Dorst maken deze Spanning compleet.

Lees online