Waarom dit zwartboek?
Dit zwartboek is volledig tot stand gekomen door huurders. Zij hebben dit bedacht, de verhalen geschreven uit eigen ervaring en met ons gedeeld hoe zij zich voelden en hoe zij vinden dat het anders kan. Hoe het beter móet.
De grote problemen die bij Vestia door heel het land spelen én het effect wat dat heeft op de huurders – dat zijn de belangrijkste reden waarom wij begonnen zijn met dit zwartboek. Met grote regelmaat kwamen (en komen) bij de SP klachten binnen over fout verhuurdersgedrag van Vestia. Wij zijn zo veel mogelijk van deze klachten gaan bekijken en met deze huurders gaan praten. Opvallend is dat de klachten zich niet lijken te concentreren tot één of twee gemeenten waar Vestia actief is. Overal waar Vestia een grote rol speelt in de volkshuisvestelijke opgave komen klachten binnen. Of het nu strijdbare huurders uit Bergeijk zijn of uit Rotterdam of Den Haag, de problemen die spelen zijn vergelijkbaar. Te hoge huren, achterstallig onderhoud, slechte communicatie, vocht, tocht en schimmel zijn meest gehoorde klachten.
De verhalen die wij hebben binnengekregen zijn stuk voor stuk uniek. Van trotse mensen, die vaak een sterke binding hebben met hun buurt, hun straat, hun flat. Zij willen zich veilig voelen in hun woning. Zij zien hun huis niet als marktwaar, maar als een plek waar ze veilig moeten zijn, waar ze tot rust komen, waar ze hun kinderen in goede gezondheid kunnen zien opgroeien. Dat zou het ook moeten zijn, maar helaas is de dagelijkse realiteit voor veel Vestia-huurders compleet anders.
Uit huurdersonderzoek uit 2019, uitgevoerd door Vestia zelf, blijkt dat de organisatie wordt beoordeeld met een 7,4 gemiddeld. Dit stond haaks op de verhalen die vrijwel dagelijks bij de SP binnen kwamen. Genoeg reden om dit eens van dichterbij te bekijken.
Verhalen over kinderen die in schimmelige kamers moet slapen, zwarte schimmel in de badkamer, mislukte renovaties, afbrokkelende muren, rotte kozijnen en slechte communicatie. Én natuurlijk de altijd teleurstellende huurverhogingen. Groot en klein leed, maar altijd met de onderliggende emotie dat huurders niet op Vestia kunnen vertrouwen. Met een flinke dosis sarcasme verwoorde een van de huurders het zeer treffend: ‘Je kan veel over Vestia zeggen en ik ben ook met enige regelmaat diep teleurgesteld over de organisatie, maar hoe slecht zij hun afspraken ook nakomen; het bericht over de huurverhoging is altijd netjes op tijd binnen.’
De verhalen in dit zwartboek zijn de realiteit van alledag. Gezinnen, alleenstaanden, ouderen, jongeren, mensen met verschillende achtergronden. Een weerspiegeling van onze maatschappij.
Vestia-huurders willen gehoord en gezien worden. Serieus worden genomen. Dit zwartboek kan hier maar voor een gedeelte in voorzien. Willen we daadwerkelijke verandering afdwingen, dan moeten we dit zwartboek zien als een beginpunt van de strijd voor goede volkshuisvesting. Als eis aan Vestia, aan de politiek, als signaal aan onze gehele samenleving dat het zo niet langer door kan gaan.
