Stoere taal VVD over werklozen maskeert onmacht liberalen

Waar Rutte ons 400.000 banen beloofde, was hij premier in de tijd dat werkloosheid een recordhoogte bereikte.

Recentelijk werd bekend dat de werkloosheid in Nederland tot boven de half miljoen is gestegen. Op diezelfde dag liet staatssecretaris De Krom (VVD) weten dat werklozen te laks zijn, hun neus ophalen voor tijdelijk werk, te weinig solliciteren en – als klap op de vuurpijl – te weinig aan hun uiterlijk doen.

Ondertussen voert de VVD campagne met de smakeloze slogan 'Handen uit de mouwen in plaats van hand ophouden'. Deze even makkelijke als respectloze retoriek dient vooral om het falen van de VVD te maskeren. Want waar Rutte ons 400.000 banen beloofde, was hij premier in de tijd dat werkloosheid een recordhoogte bereikte.

De Krom suggereert dat werkloosheid een keuze is door te stellen dat werklozen zich onvoldoende inspannen om aan het werk te komen. Hiermee toont de staatssecretaris wederom dat de VVD geen enkel idee heeft van de onzekerheid waarmee veel werkenden en werkzoekenden te maken hebben.

Door harde bezuinigingen en falende Europese leiders maakt de crisis van het kapitaal steeds meer slachtoffers onder de minder kapitaalkrachtigen.

Voor het overgrote deel van de mensen geldt dat werkloosheid geen keuze is. Vraag het de mensen die door de crisis onlangs hun baan zijn verloren maar. Of de meiden in de kinderopvang die door de bezuinigingen op de wip zitten. Maar ook mensen die al langer geen werk hebben lijden niet aan onwil of luiheid. Steeds moeilijker vinden ze een eerlijke baan voor eerlijk loon. Je bent te oud, je hebt een beperking, je wordt niet uitgenodigd vanwege je achternaam of je staat simpelweg al te lang aan de kant.

Uit onderzoek onder bijstandsgerechtigden blijkt dat 23% van de bijstandspopulatie psychische belemmeringen heeft, 28% fysieke belemmeringen en 23% sociale belemmeringen. Ook ouderen met een WW of bijstandsuitkering hebben aanzienlijke moeite om aan een baan te komen.

Uit de Krom's eigen onderzoek blijkt dat werklozen bij de deur van een uitzendbureau al worden geweigerd. Uitzendbureaus zeggen vaak geen werk te hebben voor bijstandsgerechtigden. Soms willen ze bijstandsgerechtigden niet eens inschrijven. Als uitzendbureaus discrimineren omdat je een uitkering hebt, wordt het wel heel lastig om via datzelfde uitzendbureau een baan te vinden.

Daarnaast zijn de mensen met een bijstand die wel een baan vinden vaak niet meteen bevrijd uit de problemen. Veertig procent van hen gaat er na het aannemen van een baan financieel niet op vooruit. Vijfentwintig procent gaat er zelfs op achteruit. Steeds meer bijstandsgerechtigden moeten de eerste jaren met behoud van uitkering werken. Dat zorgt weer voor verdringing en concurrentie op arbeidsvoorwaarden. Dit werken onder het wettelijk minimumloon geeft hen dus geen enkel perspectief op een onafhankelijke toekomst en een beter inkomen. Zo maakt De Krom van arme bijstandsgerechtigden, arme werkenden.

Waarom dan toch de stoere taal van De Krom? Om het eigen falen te maskeren. Het aantal werklozen is het afgelopen jaar met 100.000 gegroeid. Pijnlijk voor de VVD die 400.000 banen had beloofd. Het aantal faillissementen in de afgelopen zeven maanden is ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar met 30% gegroeid en uitzonderlijk hoog.

Volgens prognoses zullen dit jaar alleen in Griekenland en Portugal meer bedrijven failliet gaan. Ook met particuliere huishoudens gaat het niet al te best. Ruim 700.000 huishoudens hebben grote financiële moeilijkheden en schulden. De rijen bij de voedselbanken groeien en als we niet oppassen, gooien we de toekomst van onze jeugd te grabbel.

Een andere weg is mogelijk. Weg van de spierballentaal en op naar 'geen woorden maar daden'. Door te stoppen met mensen onder het minimumloon te laten werken gaan we verdringing tegen. Door sneller vaste contracten te verstrekken, bieden we zekerheid in crisistijd en maken we werken lonend. Door te investeren in de economie en mensen weer wat meer geld in de portemonnee te geven, laten we het MKB doen, wat het hoort te doen: de motor zijn van banen en economische groei. Door discriminatie op de arbeidsmarkt aan te pakken krijgen jong en oud gelijke rechten en hebben mensen met een beperking een eerlijke kans.

Er is een hoop te doen, maar de toekomst van honderdduizenden mensen en onze economie staat op het spel. Er valt echt iets te kiezen op 12 september.

Dit artikel stond op 4 september 2012 op Joop.nl