Modern management
Steeds hoger! Dat lijkt de lijfspreuk van het moderne management. Ik was dan ook diep onder de indruk van het bevlogen leiderschap van Jos Elbers, de grote baas van de hogeschool InHolland. ’s Mans bekwaamheden en tomeloze inzet kwamen indrukwekkend tot uiting in het interview dat dit blad met hem mocht hebben (mòcht, het was een gunst). Dat het slecht gaat met zijn onderneming, dat de aangifte daalt, dat er ontslagen vallen, dat docenten slechts anoniem hun kritiek durven uiten, dat alles smolt weg onder de uitstraling van de leider en zijn grootse plannen.
Zo’n man, dacht ik, zal al gauw in een welverdiende schaal 16 of daaromtrent zitten. Dat bleek toch ietsje meer te zijn. Volgens Intermediair behoort deze megalomaan tot de echte grootverdieners in de non-profit sector van 2003. Hij kreeg dat jaar een salarisverhoging van 10% en kwam daarmee op € 197.000. Op de lijst van Intermediair komen nog meer topmanagers van hogescholen voor, allemaal royaal boven € 150.000. Dat is beduidend meer dan het salaris van onze minister. Maar ook in de ROC/BVE sector weten de bazen van wanten. Een jaarinkomen van € 90.000 is daar niets bijzonders. Als deze bestuurders moeten bezuinigen, houden zich zelf natuurlijk buiten schot.
Als deze lieden nu eens langs de meetlat van een streng maar eerlijk functiewaarderingssysteem (fuwasys) werden gelegd, wat dan? Maar wie moet die meetlat hanteren? Wie beoordeelt hen op hun kwaliteiten? De Raden van Toezicht doen of durven dat kennelijk niet. En zo gaat het graaien door, ten koste van hen die het eigenlijke werk doen en daarin te vaak worden belemmerd door taakverzwaring en reorganisatie op reorganisatie.
Ik vraag me steeds vaker af of het fuwasys, zoals dat nu is ontwikkeld, wel zo goed werkt. Alle ergernissen, alle vormen van terechte of onterechte afgunst die nu de collegiale sfeer vaak bederven, worden vermeden als er één landelijk geldende cao zou komen, waarbij alleen objectief meetbare gegevens zoals diensttijd, bevoegdheid, betrekkingsomvang en functie bepalend zijn. Zolang dat niet het geval is, moeten ouders, studenten en personeel weten wat iedere manager verdient en waarom. En ze moeten er over mee kunnen beslissen.