Israël schept extremisme
De terreur tegen Israël kan alleen worden gestopt wanneer de extremistische organisaties worden losgeweekt van het Palestijnse Gezag en van de bevolking, en "het element van terreur wordt blootgelegd, en onvoorwaardelijk en voorgoed uitgeschakeld", schrijft Eran Nagan van het CIDI (Volkskrant 11-9-03). Een belangrijk element ontbreekt in de analyse van Nagan: die van de voortdurende en steeds wreder wordende militaire bezetting van de Westoever en de Gazastrook.
Het is de bevolking zelf die in verzet is tegen invasies, luchtaanvallen, landonteigeningen, huisvernielingen, verwoestingen van boomgaarden en de steeds verdere ontwrichting van wat op een normaal leven zou kunnen lijken. Nagan maakt een onderscheid tussen het 'doelbewuste geweld tegen onschuldige Israëlische burgers die buiten het conflict staan' (door de extremistische organisaties) en 'doelgerichte afrekeningen' (door het Israëlische leger). Leg dat maar uit aan de Palestijnse bevolking, die op dit moment bijna dagelijks meemaakt dat er onschuldige burgers omkomen bij de moordaanslagen.
Van de 2341 Palestijnen die werden gedood sinds het begin van de intifada in september 2000, waren 551 terroristen, dat wil zeggen mannen die wapens of explosieven droegen. Wie die anderen waren? Onder andere 391 kinderen, 141 vrouwen, 291 mensen van de politie en veiligheidsdiensten, en 82 burgers die 'per ongeluk' werden gedood tijdens de liquidaties. Bij elkaar opgeteld, stelt journaliste Amira Hass, had zo'n 80% van de gedode Palestijnen geen directe band met het gewapende verzet of terreur (Ha'aretz 3-9-03). En ik ken ze ook uit eigen ervaring: een jongen van 8 die werd kreupel geschoten tijdens het voetballen, een meisje van 9 door een tank beschoten toen ze van school naar huis ging en het maar net overleefde, een zwangere vrouw die in haar tuin werd beschoten door een scherpschutter vanaf een wachttoren en haar baby verloor. Dat zijn de mensen die niet voorkomen op de statistieken van de doden, maar die je niet meer hoeft wijs te maken dat de Israëli's alleen gericht op extremisten schieten.
Het ontgaat de Palestijnse bevolking ook niet dat Israël met de liquidatie van Ismail Abu Shanab uitgerekend de man binnen Hamas heeft vermoord die een voorstander was van een politieke boven een gewelddadige oplossing. Ik was bij de begrafenis, daar liepen duizenden Gazanen van verschillende politieke kleuren in mee die zijn dood betreurden. Met het uitschakelen van Shanab was niet een terrorist vermoord, maar een man die een brug had kunnen slaan en het terrorisme aan banden had kunnen leggen, en de Palestijnen vragen zich dus af waarom Sharon uitgerekend die man moest hebben.
Nagan herhaalt in zijn artikel weer de oude mythe dat het vijandbeeld over Israël vooral wordt gevoed door de media en de scholen. Nagan zou eens in Gaza moeten gaan kijken. Dan zou hij zien dat het vijandbeeld vooral wordt gevoed door tanks en Israëlische vlaggen midden in Gaza, door het uitzicht vanuit de vluchtelingenkampen op zwembaden van de kolonisten terwijl de Palestijnse kinderen in het zuiden niet eens naar de zee mogen. Het vijandbeeld wordt gevoed door de totaal kapot geschoten en in de nacht platgebulldozerde huizen in Rafah, de hectares ontwortelde citrusbomen, de vernielde tegelfabriek en de kippenhokken (met de kippen er in) in Beit Hanoun. Het vijandbeeld wordt gevoed door de kinderen die 's nachts in hun bed plassen van angst als er weer Apache helikopters komen overvliegen en niemand weet waar de bommen gaan vallen. Het vijandbeeld wordt verder nog eens bevestigd door de uitbreiding van de nederzettingen, ook tijdens de periode van de roadmap, en de bouw van de separatiemuur op Palestijns gebied, die aan ongeveer 20.000 Palestijnen een zelfstandig bestaan ontneemt. 'Israël dient duidelijk te maken dat het strijdt tegen de Palestijnse terreurbewegingen, niet tegen het Palestijnse volk', schrijft Nagan. Probeer ons dat maar wijs te maken. En reken er maar niet op dat het Palestijnse volk dat gelooft.
Hamas en de Islamitische Jihad hadden ook binnen het conservatieve Gaza nooit veel meer dan 10% aanhang onder de bevolking. Dank zij de acties van de regering Sharon, de ondermijning van de PA, en de aanvallen op de Hamasleiders zijn de extremistische groepen enorm in aanhang gegroeid. Met andere woorden: het is niet mogelijk om 'onderdelen van de terreurbewegingen onschadelijk te maken' zonder de bevolking te raken, en het is een mythe dat die bevolking dankbaar zal zijn voor dat 'ferme optreden'. De bevolking zal dankbaar zijn als Israël zich aan de roadmap houdt, zorgt dat het normale leven weer doorgang zal vinden en liquidaties worden opgeschort. Alleen dan zal de steun aan extremistische groeperingen verminderen. Iedereen kan inmiddels op de vingers natellen dat Sharon's strategie van steeds verder opgevoerd militair geweld niet werkt. Het is volstrekt voorspelbaar dat de liquidatie van Hamas en Jihad leiders nieuwe aanslagen binnen Israël tot gevolg zullen hebben. Het is ook voorspelbaar dat elke aanslag in de Palestijnse gebieden de bevolking alleen maar woedender zullen maken, en het verzet niet zal doen verminderen maar aan zal wakkeren. Wie wat aan het extremisme wil doen zal de oorzaken daarvoor weg moeten nemen, in plaats van een in het nauw gedreven bevolking juist de kant van extremisme op te sturen.
