Drie vragen aan ons nieuwe Kamerlid Sarah Dobbe
Sarah Dobbe staat altijd voorop als er actiegevoerd wordt samen met mensen. In Arnhem waar ze woont en, voordat ze bij de SP actief was, bij de FNV in de zorg. Nu is ze het nieuwste Tweede Kamerlid voor de SP. Wij stelden haar drie vragen.
Kun je jezelf kort voorstellen?
Sinds mijn kindertijd woon ik in Arnhem. Onrecht en ongelijkheid heeft me altijd aangegrepen. Daarom heb ik een aantal jaren in Cambodja gewoond en heb ik daar mensenrechtenwerk gedaan. Maar na terugkomst in Nederland herkende ik het onrecht en de ongelijkheid ook hier veel beter. Dat mogen we niet accepteren en met die bevlogenheid heb ik me jarenlang ingezet in de gemeenteraad van Arnhem. Samen met huurders organiseerde ik actie tegen schimmelwoningen. Heb ik mij verzet tegen de markt in de zorg en kwam ik samen met meisjes en vrouwen op tegen intimidatie op straat. Ik wil mijn twee zoons meegeven dat het anders en eerlijker moet in Nederland.
Hoe wil jij als Kamerlid Nederland socialer maken?
Dat kan alleen door dat samen met mensen te doen. Daar geloof ik echt in. Samen met zorgverleners heb ik actiegevoerd tegen het afbreken van de thuiszorg. De afbraak was compleet, maar een deel is door de acties van strijdbare zorgverleners overeind gebleven. Hetzelfde heb ik gezien als huurders samen in verzet komen, en daarna hun ineens huis wordt opgeknapt, iets wat eerder niet kon. In de Tweede Kamer geldt daarbij hetzelfde. Het debat krijgt kracht als de mensen om wie het gaat daar aan meedoen. Als Kamerlid wil ik dat organiseren. Samen sta je sterk. Dat geldt ook als je iets wilt bereiken in de Tweede Kamer.
Wat is het eerste dat wat jou betreft moet veranderen?
De SP is een partij is die niet alleen zegt, maar ook doet. Dat laten we bijvoorbeeld zien met ons zorgbuurthuis. Niet alleen praten over menselijke zorg dichtbij, samen met de buurt, maar daadwerkelijk een zorgbuurthuis opzetten. In Oss is de eerste geopend en je ziet daar hoe belangrijk het is als je zorgverleners het vertrouwen geeft en niet een bureaucratie van wantrouwen optuigt. Dat de zorg voorop staat en er echt samen met mensen wordt gewerkt. Dat vind ik mooi. En hoe mooi zou het zijn als er in heel Nederland zorgbuurthuizen zouden komen.