Weeklog Dennis de Jong: Het sociale gezicht van Europa
Voor het sociale gezicht van Europa moet men morgen niet in de Europese wijk in Brussel zijn, maar bij het Atomium in Heizel. Daar protesteren dan honderden chauffeurs tegen het ontduiken van de CAO’s in het wegtransport. Hun actie staat symbool voor het volstrekt ontbreken van een sociale agenda in Europa. Wel een zesdaagse werkweek in Griekenland invoeren, maar effectieve actie tegen uitbuiting en ondermijning van CAO’s blijft uit. Zowel binnen als buiten het Europees Parlement wil ik hiervoor vechten. Morgen alvast bij de chauffeurs in Heizel.
De Europese interne markt kun je op twee manieren gebruiken. De goede manier is dat je door die enorme markt van 0.5 miljard mensen de bedrijvigheid in Europa bevordert en de consumenten betere producten biedt voor een lagere prijs. De foute manier is de markt te gebruiken voor het stelselmatig verlagen van de arbeidsvoorwaarden van werknemers. Helaas is dat laatste wat op dit ogenblik gebeurt.
Er waren al uitspraken van het Europese Hof van Justitie die de vakbondsrechten aan banden leggen en voor gedetacheerde werknemers bij bedrijven uit andere lidstaten alleen maar nationaal vastgestelde CAO’s laten gelden. Als er, zoals in Duitsland, alleen regionale of bedrijfs-CAO’s zijn, gelden die dus niet. Ook zijn de pensioen- en sociale zekerheidsrechten van toepassing uit het land van herkomst. Dat maakt gedetacheerde werknemers dus eigenlijk altijd goedkoper.
Ook in de regels over economisch bestuur en in de plannen van de Trojka voor eurolanden, zoals Griekenland, die steun krijgen uit de noodfondsen, zijn criteria opgenomen die de lonen omlaag drukken en pensioenrechten versoberen. Als je hier van een afstand naar kijkt, krijg je de stellige indruk dat Brussel zich hiermee leent om ten koste van de rechten van werknemers de concurrentiekracht van Europa te vergroten. Terwijl iedereen weet dat je het op loonconcurrentie nooit gaat winnen van de opkomende economieën. Europa moet het hebben van innovatie. Dat verhoogt de arbeidsproductiviteit en verlaagt daarmee de relatieve loonkosten.
Er zijn veel mensen in Brussel die zich blijven verbazen over het gebrek aan populariteit van Europa. Het zou ongetwijfeld helpen, als werknemers wisten dat Brussel hun rechten wil versterken in plaats van ze te ondermijnen. Zo’n sociaal project zou Brussel goed doen. De SP zet zich hier voor in. Het zal veel meer mensen aanspreken dan de vergezichten van de ‘Federatie van Naties’ van Commissievoorzitter Barroso, de samenvoeging van nationale begrotingen van Herman van Rompuy, of het Europese leger van de Duitse minister Westerwelle en zijn ‘bondgenoten’, waaronder de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken. Al die voorstellen vergroten de kloof met gewone mensen in Europa alleen maar. Ik durf gerust te stellen dat met onze acties voor een sociaal Europa de SP een stuk ‘Europeser’ is dan al die hotemetoten bij elkaar.