Irrgang: ‘Een akkoord is nog geen oplossing’

SP-Kamerlid Ewout Irrgang vindt dat het vannacht gesloten akkoord geen oplossing is voor het probleem waar de eurocrisis in mei 2010 mee begon: Griekenland. Volgens Irrgang is de kwijtschelding van 50% van de Griekse schulden aan de banken onvoldoende om Griekenland voldoende lucht te geven om er weer bovenop te komen: ‘De totale Griekse schuld daalt met minder dan 28 procent. De schuld blijft zelfs in 2020 ongeveer net zo hoog als bij het begin van de crisis in Griekenland.’

Volgens het SP-Kamerlid is het akkoord meer dan niets maar daarmee nog geen oplossing: ‘Een paar weken geleden kondigden Merkel en Sarkozy met veel bombarie aan dat ze de eurocrisis wel even in een maandje gingen oplossen. Dit is wel een akkoord maar geen oplossing voor de eurocrisis. Het blijft doormodderen met Griekenland. De eurocrisis begon met Griekenland en het einde van de eurocrisis zal dus ook een echte oplossing voor Athene moeten inhouden.’

Irrgang meent dat de uitbreiding van het noodfonds tot een soort verzekeraar die mogelijk ook geld gaat lenen bij buitenlandse partijen vooral tot veel meer risico’s voor de Nederlandse burgers gaat leiden. Irrgang: ‘Met een groter noodfonds door te gaan verzekeren en te lenen kun je inderdaad meer financiële hulp geven. Maar als het fout afloopt, zoals nu met Griekenland, zijn de risico’s voor Nederland ook veel groter. De regeringsleiders willen het noodfonds vooral vergroten voor Italië. Maar de problemen van Italië zullen echt in Italië moeten worden opgelost. Een regeringsleider die verdacht wordt van corruptie en banden met de maffia is daarbij volstrekt ongeloofwaardig. Het is de hoogste tijd dat Berlusconi zijn biezen pakt. Met een serieuze Italiaanse regeringsleider is de euro meer geholpen dan met een groter noodfonds.’

Het SP-Kamerlid is kritisch over de aangekondigde herkapitalisering van het Europese bankwezen. Irrgang: ‘Het is goed dat de Europese regeringsleiders nu eindelijk erkennen dat de eurocrisis ook een bankencrisis is en dat de buffers van de banken door de veel te slappe bankenregulering veel te laag zijn. Maar het IMF sprak eerder over een noodzakelijke verhoging met 200 miljard terwijl er nu ruim 100 miljard is afgesproken. Dat schept twijfel of dit wel voldoende is. Bankiers, aandeelhouders en obligatiehouders worden weer met fluwelen handschoenen aangepakt. Het bonusverbod voor banken die nieuwe steun krijgen is alleen van toepassing op bestuurders en niet op andere bankiers. Aandeelhouders lijken te veel ontzien te worden met een te kleine verwatering van hun belang door een te kleine herkapitalisering. Obligatiehouders blijven zelfs helemaal buiten schot.’