Vroeg of laat: Illegale uitzendbureaus

1997. De Kamer spreekt over het opheffen van de vergunningsplicht voor uitzendbureaus.

Jan Marijnissen in het debat:

‘De dereguleringsdrift van Paars zorgt ervoor dat binnenkort iedereen zijn eigen uitzendbureautje kan beginnen. De SP-fractie vindt dat geen goed idee. Uitzendbureaus beschouwt zij nog steeds als gelegaliseerde koppelbazen. Zij maken dankbaar gebruik van het gat in de markt, te weten de behoefte van werkgevers aan flexibele arbeidskrachten. Zij leveren op afroep mensen die vaak noodgedwongen via uitzendwerk proberen aan de bak te komen in de hoop vroeger of later een echte, vaste baan te krijgen.’ (Handelingen 23 oktober 1997)

In 2010 is het aantal uitzendbureaus geëxplodeerd. Het aantal malafide uitzendondernemingen is de laatste jaren sterk toegenomen tot 6.000! Dat zegt de organisatie van uitzendbedrijven die zich zelf bonafide noemen. Dit brengt het imago van de branche ernstige schade toe en zorgt voor oneerlijke concurrentie voor ondernemingen die hun zaakjes wél netjes op orde hebben. Bovendien loopt de overheid jaarlijks ruim € 360 miljoen aan sociale premies en belastingen mis. Maar misschien nog wel het meest schrijnend is het feit dat malafide tewerkstelling vaak samenhangt met het uitbuiten van uitzendkrachten. De uitzending van Nieuwsuur van woensdag 9 maart gaf daar weer blijk van.

Nu pleit de uitzendbranche voor keurmerken en certificaten. Als de uitzendvergunning toen niet was afgeschaft was veel leed voorkomen. De SP pleit voor herinvoering van een vergunningstelsel voor uitzenden van arbeidskrachten. Voor de vergunning moet vooraf een flinke waarborg betaald worden. De verleende vergunning kan bij onbehoorlijk gedrag als sanctie worden ingetrokken. De onderneming is daarmee illegaal geworden. De waarborgsom kan worden gebruikt om achterstallig loon uit te betalen.