nieuws

Senaat bespaart belastingbetaler 1 miljard

“Zo, we hebben vandaag de Nederlandse belastingbetaler toch maar mooi één miljard bespaard,” glundert SP-senator Geert Reuten na afloop van het debat over de ‘Wet informatie-uitwisseling ondergrondse netten’.

Geert Reuten

Iedereen in de Eerste Kamer is het er over eens dat de wet op zich uitstekend is. Er liggen tegenwoordig zoveel leidingen en kabels in de Nederlandse grond dat een verplichte centrale digitale registratie van al die (soms elkaar kruisende en boven elkaar liggende) leidingen bij wet geregeld moet worden. Daarbij wordt de ‘graver’ verplicht om die gegevens ook op te vragen en in te zien vóór hij gaat graven. Waarna hij verantwoordelijk kan worden gesteld voor het geval er tóch schade ontstaat.

Er gaat nu geen dag voorbij of er wordt wel ergens iets kapot getrokken of gestoten. Jaarlijks zijn er niet minder 40.000 incidenten met een totale directe schade van circa 50 miljoen en het dubbele aan indirecte schade. Daarbij komt nog de angst bij deskundigen dat het een keer echt goed mis gaat en er sprake zal zijn van ‘de grote klap’. Maar in haar ijver om alle leidingen verplicht in kaart te brengen, besloot minister Van der Hoeven van Economische Zaken om ook alle gemeenten te verplichten om de bijna zes miljoen huisaansluitingen van (voornamelijk) rioleringen daarbij te betrekken.

Geert Reuten wijst de minister er in het debat op dat de kosten voor die operatie in de Memorie van Toelichting door de minister zijn begroot op 36,5 miljoen euro. Terwijl de Vereniging van Nederlandse Gemeenten alleen al voor het in kaart brengen van alle rioolaansluitingen op een bedrag komt van waarschijnlijk 1 miljard. Reuten maakt met een simpel sommetje duidelijk dat het onmogelijk is om bijna zes miljoen huisaansluitingen voor 36,5 miljoen in kaart te brengen. Hij krijgt bijval van de hele Senaat, waarbij andere woordvoerders er op wijzen dat de schade door graafincidenten bij huisaansluitingen niet meer dan 1 miljoen per jaar bedraagt. Dat betekent dus dat als de wet wordt aangenomen, de overheid één miljard zal gaan uitgeven om jaarlijks één miljoen te besparen…

Omdat minister Van der Hoeven niet in staat is de cijfers te weerleggen en ze een eensgezinde Eerste Kamer tegenover zich vindt, haalt ze bakzeil en belooft ze om zo snel mogelijk met een wetswijziging te komen, waarbij de verplichte registratie van de huisaansluitingen uit de wet wordt gehaald.

Zo bespaart een oplettende senaat op een achternamiddag een miljard die de belastingbetaler (via de rioolrechten of anderszins) had moeten ophoesten.