Eerlijke overheid
De overheid is er voor de mensen – niet andersom. Daarom trekt de SP samen op met de slachtoffers van de Belastingdienst, die geheel ten onrechte van fraude zijn beschuldigd. Samen gaan we de strijd aan. Want discriminatie door de overheid accepteren wij nooit.
‘OPLUCHTING EN WOEDE’
‘In december hebben we geld en speelgoed verzameld voor cadeaus voor de kinderen.’ Joe ten Cate vertelt over de solidariteit tussen de ouders die ten prooi vielen aan de toeslagenaffaire. Zijn gezin moest er ook aan geloven. Joe noemt die tijd een gevangenis: ‘Je zit gevangen in je leven. Allebei fulltime werken, en dan nog nergens geld voor. Geen perspectief, alleen maar door, door, door.’ Met fulltime bedoelt Joe trouwens zeven dagen per week. Op eigen kracht betaalden ze de tienduizenden euro’s terug.
Joe dacht dat hij de enige was met dit probleem. Tot hij Renske Leijten op tv zag. Op SP-bijeenkomsten zag hij hoeveel mensen hetzelfde meemaakten. Hij was woedend: ‘Aan de ene kant opluchting. Je gaat toch denken dat je het zelf fout hebt gedaan. Maar daarna vooral woede. Het is zo oneerlijk.’ Joe had in juli al compensatie moeten krijgen, maar dat is niet gebeurd: ‘Ik had al niet veel vertrouwen in de Belastingdienst.’ Ook hij geeft niet op. Hij blijft andere ouders steunen en eerlijke compensatie eisen.
‘WE GEVEN ELKAAR MOED’
Dulce Goncalves werkt als wijkbeheerder bij handhaving en heeft drie kinderen. ‘Het heeft mij gebroken,’ vertelt zij over de jarenlange armoede, stress en vernedering na de onterechte fraude-beschuldiging. Zij was een van de ouders die zich begonnen te organiseren. Nu geeft de gedachte aan haar strijdmakkers haar kippenvel: ‘We kennen elkaar zo goed. Ik denk aan hun kinderen, aan mijn kinderen. Aan hun pijn. We geven elkaar moed om niet op te geven.’ Ook SP-Kamerlid Renske Leijten gaf haar moed. Door keihard werken is Dulce schuldenvrij, maar ze wil rechtvaardigheid: ‘Renske zei: we gaan door tot het eind. Ik heb bijna alles verloren in die jaren. Maar niet mijn doorzettingsvermogen.’
‘HOE COMPENSEREN ZE DAT MIJN ZOON WEG IS?’
Janet Ramesars offers voor de fouten van de belastingdienst waren wel heel groot: door de schuldproblemen werd haar zoon door Veilig Thuis weggehaald om bij zijn vader te gaan wonen. Ook verloor ze haar baan; je mag niet in de schuldsanering zitten als je op een financiële administratie werkt. Janet: ‘Ik heb al zo lang loonbeslag. De belas-tingdienst is gestopt met vorderen. Maar als je jarenlang geen geld hebt, bouw je andere schulden op.’ Ze had deze maand 120 euro leefgeld. ‘Nu mijn zoon bij zijn vader woont, moet ik reiskosten betalen als hij hier naartoe komt. En dan heb ik geen geld voor wat chips ’s avonds voor hem.’
Janet lag zwaar depressief op bed toen het debat over de toeslagen op tv was. Toen ze zag dat SP Kamerlid Renske Leijten samen met vele ouders ten strijde trok, kleedde ze zich snel aan en ging naar de Tweede Kamer: ‘Ik wilde bij de rest van het debat zijn. Ik had er weinig vertrouwen in, maar er is al veel gebeurd.’ Compensatie laat op zich wachten en Janet vraagt zich af hoeveel het zal zijn: ‘Hoe compenseren ze dat mijn zoon weg is? En hoe compenseren ze mijn zoon?’ Eén ding staat buiten kijf: ‘Ik ben zó blij met Renske. Als de SP dit niet had opgepakt...’