Werken, zorgen en emanciperen

Nederlandse vrouwen moeten meer gaan werken van minister Donner. Minister Rouvoet van gezinszaken pleit voor het gezin als hoeksteen van de samenleving. Maar staatssecretaris Dijksma moet de huidige kinderopvangregeling versoberen. De minister van Emancipatiezaken Plasterk moet werken aan gelijke beloning voor gelijk werk, meer en betere doorstroommogelijkheden voor vrouwen op de arbeidsmarkt en een eerlijker verdeling van werk en zorg. Maar hij trekt aan het kortste eind. Hij zou als een helleveeg tekeergaan met de emancipatie maar ik hoor hem helemaal niet meer.

Vrouwen moeten van dit kabinet vooral meer werken en zorgen. Ook mannen moeten trouwens heel veel. Dat meer werken vaak geen keuzemogelijkheid is omdat werkgevers juist bewust kleine deeltijdbanen in stand houden of omdat iemand nu eenmaal voor de kinderen moet zorgen, wordt genegeerd. Donner wil juist een verdergaande flexibilisering van de arbeidsmarkt. De gevolgen in de zorg en de post zijn al zichtbaar. Er worden kleine, slecht betaalde banen gecreëerd, pulpbanen. Veel vrouwen wacht een karig loon, economische afhankelijkheid en een onzeker toekomstperspectief. Niet echt emanciperend, dacht ik zo.

Voor meer werken en zorgen zijn meer en betere mogelijkheden om werk en zorg te kunnen combineren. Maar Plasterk blijft stil over de plannen om te snijden in de kinderopvang. Ik heb hem ook niet kunnen betrappen op een pleidooi voor uitbreiding van betaald ouderschapsverlof. Deze week wordt op initiatief van GroenLinks het vaderschapsverlof behandeld in de Kamer. Nu hebben vaders twee dagen verlof bij geboorte van hun kind. Dat moeten er tien worden. Een goed voorstel. Een eerste kleine stap naar meer, betere en betaalbare verlofmogelijkheden. Ik heb Plasterk wederom niet gehoord. Ben benieuwd wat de coalitiepartijen CDA, CU en PvdA gaan doen.