Ter Horst moet excuses aanbieden aan de politie
Afgelopen zaterdag zei minister Ter Horst in NRC Handelsblad dat politieagenten in Nederland ‘korte lontjes’ hebben. Zij reageerde daarmee op mailtjes die zij kreeg van agenten over haar opstelling in de cao-onderhandelingen. Deze PvdA-minister ging zelfs zo ver dat zij de kritiek van de agenten afdeed als een teken van ‘verruwing’ van de maatschappij. Toen ik dit las dacht ik, hoe ís dit mogelijk?
Politieagenten zijn boos op de minister. Of - beter gezegd - agenten zijn radeloos. Agenten doen belangrijk en gevaarlijk werk, voor een heel laag inkomen. Sinds december onderhandelt de minister met de politiebonden over een nieuwe cao. De bonden hebben samen actie gevoerd en de SP heeft deze acties met woord én daad ondersteund.
Op 27 februari heb ik Ter Horst naar de Kamer geroepen, om te voorkomen dat de onderhandelingen tussen de minister en de bonden spaak zouden lopen. De Kamer heeft toen gezegd dat de minister ruimhartig moet zijn. Ik heb Ter Horst toen ook opgeroepen om zich positiever op te stellen, om te voorkomen dat haar houding een overeenkomst in de weg zou staan. Dit is niet gelukt.
Ook ik heb de mailtjes gelezen waarin agenten zich fors uitlaten over de minister. Ik zie dit niet als een vorm van verruwing, maar als teken van radeloosheid. Een roep om aandacht voor hún problemen. Maar zij lopen tegen een muur. Agenten kunnen niet meer rondkomen, moeten zich in schulden steken, of bijbaantjes nemen. Deze minister lijkt niet in staat om zich in te leven. Zij weet niet wat het is om politieagent te zijn.
De politiebonden hebben de agenten gevraagd om hun oordeel te geven over het laatste loonbod van de minister, maar durven dit niet met een positief advies voor te leggen. Ik vrees dat de minister met haar denigrerende houding een overeenkomst nóg moeilijker heeft gemaakt.
Ik vind dat Ter Horst haar excuses moet maken. Om respect te tonen voor haar agenten en te voorkomen dat haar houding voor agenten een reden is om tegen haar laatste bod te stemmen. Ik vraag mevrouw Ter Horst om een minister te worden vóór de politie, en niet tégen de politie. Door de woede van agenten niet te veroordelen, maar proberen te begrijpen waarom de mensen die Nederland veiliger moeten maken het gehad hebben met deze minister.
