Veteranen

Dapper stapten honderden oude en jonge veteranen gisteren in een lang defilé door Den Haag.

Veel medailles, uniformen en vooral veel grijze broeken met donkerblauwe blazers. Ook waren er antieke militaire voertuigen, waarmee veteranen die niet meer zo goed ter been zijn mee konden rijden. Ik was erbij en de Prins ook.

Vanaf de tribune met hoogwaardigheidsbekleders en ander genodigden werd geapplaudisseerd en gezwaaid. Een vrolijke dag dus. Het was veteranendag, ingesteld uit respect en waardering voor militairen die in verre landen hebben moeten vechten in opdracht van ‘de politiek’. In de koloniale oorlog in ‘ons Indië’ tot vredesmissies in Cambodja, Libanon, Bosnië en nu de ‘wederopbouwmissie’ in Afghanistan.

Jack De Vries, de staatssecretaris van defensie, zei vorige week nog dat er veel is verbeterd aan de veteranenzorg. Zoals de veteranendag en….. een officiële vlaginstructie. Op alle overheidsgebouwen moet namelijk sinds kort de vlag uit op veteranendag.

Maar als je op een missie een Post Traumatisch Stress Syndroom hebt opgelopen, waardoor je te kampen hebt met mentale en/of lichamelijke verwondingen, dan word het verdere leven van de veteraan minder vrolijk. En de nazorg voor deze gewonde veteranen is minder goed georganiseerd dan de veteranendag. De vlag kan voor de nazorg van gewonde veteranen nog lang niet uit.

Honderden ex-militairen kampen met de gevolgen van een missie in oorlogsomstandigheden. Ze slapen slecht en zien afgrijselijke ervaringen ’s nachts steeds weer terug. Soms gaat hun gezin naar de knoppen, krijgen ze drankproblemen of kunnen ze zich niet of met moeite handhaven in de gewone samenleving. Uit gesprekken met veteranen –gisteren ook weer- is mij duidelijk geworden dat het ingestelde Landelijk Zorgsysteem Veteranen nog lang niet werkt. Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd als ze klachten hebben.

Een brief van een bezorgde moeder spreekt boekdelen; ‘Inmiddels is onze zoon het huis uit en woont hij zelfstandig. Het gaat echter niet goed met hem. Hij is ziek thuis omdat hij het allemaal niet meer trekt. Hij heeft in totaal vier dagen gehad om van zijn uitzending bij te komen. Hij moest naar de psycholoog in zijn eigen tijd, waardoor hij deze gesprekken snel voor gezien hield. Verder horen wij ook geluiden dat men hem totaal niet begeleidt in zijn ziekteproces. Men kleineert hem, trekt zijn proces totaal in twijfel en men verlaagt zich op een niveau om hem als leugenaar te betitelen. Er wordt hem constant vertelt dat militairen eerst een opdracht moeten uitvoeren en dan pas klagen.”

Mijn voorstel om een onafhankelijke en deskundige klachtencommissie voor veteranen en hun naasten in te stellen is door de Kamer overgenomen. Jack de Vries wil er echter (nog) niets van weten. Hij houdt liever de nare gevolgen van militaire missies een beetje onder zijn petje. Dat zal niet gaan lukken Jack!