Inspiratie

Het reces is bij uitstek een periode om inspiratie op te doen. Je leest veel, doet onderzoek, schrijft visiestukken, spreekt met veel interessante mensen en je gaat vooral ook op werkbezoek. Kortom, je probeert er achter te komen wat er allemaal leeft en gaat ermee aan de slag.

Aan de andere kant krijg je ongevraagd ook veel inspiratie van anderen, of door gebeurtenissen. Zo vroeg ik vlak voor het reces aan het ministerie van Verkeer en Waterstaat een rapport op over een beveiligingsproject bij het Hollandsch Diep. Een rapport dat de Kamer blijkbaar niet mag zien. Ik kreeg het niet want het was ‘een intern discussiestuk’. Hoeveel meer inspiratie heeft een mens nodig? En dus vroeg ik het rapport op via de Kamercommissie.

Wat schets mijn verbazing: ik kreeg een mailtje dat ze dit rapport ineens niet meer kennen bij het ministerie, ik kreeg de vraag welk rapport ik bedoelde. Ja, zo krijg je mij wel geïnspireerd! Dus ik een nog ‘duidelijker’ mailtje gestuurd, en jawel, nu is hij binnen.

Mijn vermoedens zijn bevestigd. Het rapport stelt kort gezegd dat een 5 miljoen kostend project verspilde moeite is. Natuurlijk kreeg ik er ook een nieuw rapport bij geleverd dat het tegendeel zou moeten aangeven, dat hadden ze zo gevonden. Als dit geen inspiratie is voor het komende debat over de binnenvaart…

Maar je krijgt in zo’n recesperiode vooral inspiratie door anderen. Een kleine bloemlezing. De NS doet zo zijn best door aan te geven dat internet in de trein nog heel lang gaat duren, terwijl het in de trein van Connexxion naar Winterswijk allang kan. De Nederlandse luchtvaartmaatschappijen en minister Eurlings hebben nog steeds lak aan de rechten van reizigers die een forse vertraging hebben opgelopen. De ANWB, die eerst enthousiast is over de kilometerheffing, dan ineens veel kritiek heeft, om die kritiek onder druk van het ministerie binnen 24 uur weer in te slikken. Of neem de directie van Arriva die de loonsverhoging van de buschauffeurs, waar ze zo hard voor geknokt hebben, weer ter discussie stelt.

Maar de meeste inspiratie krijg je toch van de verhalen en voorbeelden van gewone mensen. Mensen die maandenlang overhoop liggen met het CBR over belachelijke regeltjes, mensen die hun hart luchten over de onzalige plannen rondom de filebelasting, die aan de bel trekken over extreem lange werktijden voor piloten, gehandicapten die uren staan te wachten op taxivervoer.

En soms laat je je inspireren door mensen uit je omgeving. Mensen die erin slagen de lat hoog te leggen voor zichzelf om iets te bereiken. Die een ongekende doorzettingsvermogen hebben en niet stoppen voor ze hun doel bereikt hebben, ook al zit het wel eens tegen. Mensen die oog hebben voor anderen en met grote regelmaat dat laten merken. Stan was ook zo iemand. Een familieman, muzikant en kunstschilder, die er steeds in slaagde zichzelf te overtreffen. Maar ook iemand die knokte tegen onrecht, of dat nou overheidsregeltjes waren of de onderdrukten in Tibet. De lat lag altijd hoog. Een doorzetter pur sang, die behalve zichzelf altijd ook zijn omgeving wist te inspireren het beste uit zichzelf te halen. Als zo iemand in je naaste omgeving veel te vroeg en vreselijk onverwacht tijdens zijn vakantie in Italië wegvalt, geeft dat naast verslagenheid juist ook een enorme inspiratie.

Stan, deze column is voor jou.