‘Als je niet durft te kiezen, dan noem je dat zoeken naar balans.’

Nederland staat stil! Het is wellicht een wat abrupte opening van mijn eerste bericht op weblog Den Haag*, maar het zit me dwars. Helemaal omdat er voor dit grote probleem oplossingen zijn. Maar voor echte oplossingen moet je durven kiezen. En dat is nou juist wat er in Den Haag vaak aan schort.

Als Kamerlid voor Verkeer en Waterstaat moet je zorgen dat Nederland weer in beweging komt. Natuurlijk moeten bepaalde wegen worden aangelegd of uitgebreid, maar de echte oplossing zit in een hele andere hoek. Biedt de automobilist eindelijk een volwaardig en betaalbaar alternatief waardoor ze de auto laten staan. Daarom heb ik namens de SP deze week een plan gelanceerd waarin een duidelijke keuze wordt gemaakt om reizen met de trein beter, sneller, betrouwbaarder en vooral goedkoper te maken. Het plan maakt treinkaartjes voor iedereen die buiten de spits reist 50% goedkoper. Dat is een heldere keuze.

Tijdens de behandeling van de begroting van Verkeer en Waterstaat deze week merk je dat duidelijke keuzes maken niet voor iedereen is weggelegd. In een discussie met mijn PvdA collega’s Roefs en Samsom, hadden zij het een aantal keren over het ‘zoeken naar balans’. Zo werd er bijvoorbeeld geen duidelijke keuze gemaakt vóór of tegen marktwerking in het openbaar vervoer. En als er geld nodig is voor investeringen in het spoor, durf dan ook te kiezen om meer geld vanuit het overstromende fondsenpotje voor wegenbouw hiervoor te gebruiken. Dit soort keuzes werden niet gemaakt door deze collega’s. Zij waren op zoek naar balans.

Nu zit de Haagse politiek vol met jargon, maar bij deze vorm wil ik even stil staan. Zoeken naar balans klinkt als een integere bezigheid, maar is dit wel zo? Hoezo zoek je naar balans terwijl voor verandering keuzes nodig zijn? En als je niet mag of niet durft te kiezen, zeg dat dan gewoon maar noem dat niet zoeken naar balans.

* Deze column verscheen tevens op de site van de Wereldomroep