Weeklog: Bouwen op de puinhopen
Vaak worden eurokritische politici neergezet als sombere mensen die alleen maar tegen kunnen zijn. Het tegendeel is waar: als we als SP’ers kritiek hebben op de rupsjes nooitgenoeg in Brussel, dan vinden we, samen met de meeste mensen in Nederland en in Europa, dat er een einde moet komen aan het neoliberale, bemoeizuchtige en verspillende ‘Brussel’. Maar we willen wel bouwen aan een Europa waarin wordt samengewerkt daar waar er draagvlak voor is en het nuttig is. Bouwen op de puinhopen die Europese politici met de Eurocommissarissen voorop van de EU hebben gemaakt, het is een uitdaging, maar het kan en met net zoveel enthousiasme als waarop de eurofielen zinspelen als ze zo blij zijn met het huidige ‘Brussel’.
Het ergste is misschien nog wel dat veel mensen uit de Brusselse ‘bubble’ de puinhopen niet eens zien die ze hebben aangericht. Zo verstrikt zijn ze in hun vakjargon en in hun ingewikkelde besluitvormingsprocedures. Om de puinhopen te kunnen zien, moet je uit die ‘bubble’ ontsnappen. Dan zie je armoede, werkloosheid en vooral haat tegen de steeds maar doordenderende trein, hoeveel referenda ook al zijn gehouden met een uitslag tegen de voortwoekerende macht van ‘Brussel’.
Maar het is mogelijk om op die puinhopen te bouwen. Dan moeten wel eerst de Eurocommissarissen weg die als voornaamste doel hebben hun baantjes op te poetsen en vervolgens goudgerande functies bij de grote bedrijven of financiële instellingen te krijgen. Zodra de Europese Commissie is omgevormd tot een dienend, strikt ambtelijk orgaan, kunnen we gaan werken aan echte samenwerking. Met respect voor de buurt als basis, met respect voor die mensen die zeggenschap over hun eigen leefomgeving willen, op school, op het werk, en als het gaat om de publieke diensten. Dan krijgen we een ‘Brussel’ dat helpt om grensoverschrijdende problemen aan te pakken en waarbij die lidstaten meedoen, waarvan de bevolking ook echt wil dat ze meedoen. Een einde aan een ‘Brussel’ dat je wordt opgedrongen en een begin van een ‘Brussel’ waar we zelf over gaan.
Bouwen op de puinhopen kan natuurlijk ook breder op Europa slaan. De puinhopen van de vreselijke aanslagen. De puinhopen van het gebrek aan solidariteit en menselijkheid. Maar wat voor de ‘Brusselse bubble’ geldt, kun je zo vertalen naar plaatselijk en landelijk niveau. Wij gaan niet bij de pakken neerzitten. Wij gaan niet zeggen dat de puinhopen toch best mooi zijn. Wij gaan bouwen met mensen die ook geloven in menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. Ik wens alle lezers een heel mooi bouwjaar.
