Weeklog: Tijdperk Schulz in Europees Parlement nu echt voorbij
Al eerder heb ik in mijn weeklogs kritiek geleverd op de voorzitter van het Europees Parlement, de Duitse sociaal-democraat Martin Schulz. De maat is nu, na zijn bemoeienis met het Griekse referendum, echt vol. Naar verluidt, heeft hij zelfs geprobeerd om met het politieke establishment in het EP af te spreken vanaf nu alle groepen ter linker en rechterzijde volledig te willen boycotten. Politici die verkiezingen verliezen, treden meestal snel af. Nu Schulz het Grieks referendum tot het zijne heeft gemaakt, en flink heeft verloren, zou ik zeggen: wees een democraat en trek je conclusies. Geen Grexit maar een Shulzexit.
We zagen het bij de stemming over een resolutie met betrekking tot het verdrag met de VS, TTIP, dat Schulz eigenhandig afblies. Ook nu we de komende week in Straatsburg alsnog gaan stemmen, heeft Schulz zich bemoeid met de wijzigingsvoorstellen, om zo de verdeeldheid in zijn eigen sociaal-democratische fractie te maskeren. De lijst met voorbeelden van machtsmisbruik is langzamerhand langer dan het parcours van de Tour de France.
Bij het Griekse referendum dacht Schulz kennelijk dat zijn JA-campagne de Grieken zou afschrikken. Hel en verdoemenis zouden de Grieken met een NEE over zich afroepen. Maar net als bij de Europese Grondwetcampagne laten mensen zich niet afschrikken door dit soort eurofiele machtswellustelingen. Schulz zou er goed aan doen om als voorzitter van het Europees Parlement te luisteren naar Modern Linkse partijen, zoals Syriza of de SP, omdat deze het gevoel onder de mensen beter verwoorden dan het politieke establishment in Brussel. Juist als voorzitter moet hij alle stromingen vertegenwoordigen. Dat hij graag de baas van heel Europa wil worden, moet hij zelf weten, maar gelukkig zijn er momenten als vandaag dat de gewone mensen zich roeren. Dat is goed voor de democratie in Europa. Laat Schulz daar consequenties aan verbinden en opstappen.
