Weeklog: Syriza tegen de Christen-Democraten – David tegen Goliath
Het gesprek tussen de Griekse en Duitse ministers van Financiën was ijzig. De Europese Centrale Bank maakt het voor Griekse banken onmogelijk goedkoop te lenen. En om het beeld compleet te maken wilden de christen-democraten in het Europees Parlement een motie aannemen over de opkomst van het extremisme in de EU, waarbij ze specifiek de nieuwe Griekse regering noemen. Het is opvallend dat in alle gevallen de christen-democraten een hoofdrol spelen. Waar we vroeger bij het CDA nog wel eens spraken van het ‘sociale gezicht’, zijn die maskers nu afgevallen. Wat overblijft is de grimas van meedogenloze marktfundamentalisten onder aanvoering van Angela Merkel.
Manfred Weber leidt de christen-democraten in het Europees Parlement. Een aardige man waarmee ik enkele jaren geleden in de werkgroep die de integriteitscode voor EP’ers moest uitwerken, goed kon samenwerken. Hij komt echter wel uit Beieren, dat in Duitsland bekend staat als het centrum van neoliberaal denken. Wellicht dat dit verklaart, waarom hij afgelopen week aan de leiders van de andere politieke groepen in het EP voorstelde een punt aan de agenda van de Straatsburgsessie van deze week toe te voegen: de opkomst van politiek extremisme, in het bijzonder de coalitie in Griekenland.
Het initiatief mislukte, omdat alle andere politieke groepen het voorstel afwezen. Ze verklaarden vertrouwen te hebben in de Griekse democratie. Nu woedt er in het EP al jaren een strijd tussen de christen-democraten en de rest van het EP over Hongarije. Over die lidstaat zijn door het EP enkele resoluties aangenomen, waarbij het EP aandringt op herstel van de mensenrechten die de regering van Hongarije inderdaad steeds verder inperkt. Wellicht was de actie van Weber een soort vergelding hiervoor, want de regeringspartij van Hongarije behoort tot de christen-democratische ‘familie’.
De actie staat echter niet alleen. De Duitse christen-democratische minister van Financiën, Schäuble, is een waar gevecht tegen Syriza begonnen en verklaart keer op keer dat de Grieken gewoon moeten doen wat de Trojka zegt: zichzelf kapot bezuinigen en zo weer ‘concurrerend’ worden. De Europese Centrale Bank met een bestuur waar de christen-democraten ook goed in zijn vertegenwoordigd, ligt ook op ramkoers. Door Griekse banken het recht te ontzeggen bij ECB goedkope leningen te betrekken, wordt hun financiële positie ondermijnd.
Syriza wil onderhandelen over nieuwe afspraken met de EU over de afbetaling van de schulden en over de maatregelen die Griekenland het beste kan nemen om de economie een boost te geven, en tegelijkertijd de armoede en de werkloosheid te bestrijden. Bij onderhandelingen stellen de partijen zich in het begin altijd fel op, maar vaak worden achter de schermen de compromissen gewoon uitgewerkt. Laten we hopen dat het gedrag van Weber, Schäuble en Draghi hiermee te maken hebben. Als dat niet zo is, zijn we getuige van een vuile oorlog van christen-democraten tegen modern linkse bewegingen, zoals Syriza. Als SP kunnen we die handschoen oppakken, maar het is jammer dat we dan ook weten dat de sociale vleugel in het CDA definitief verloren heeft. Daarmee wordt samenwerking met deze politieke stroming een stuk ingewikkelder. Misschien moet er maar weer eens een levendig CDA-congres komen, want ik vraag me af of alle CDA’ers zich in deze lijn herkennen.
