Weeklog: Juncker’s nieuwe team
Vanaf 29 september gaan Europarlementariërs het team van Juncker tijdens hoorzittingen de maat nemen. Ik acht de kans klein dat alle kandidaat-Commissarissen de eindstreep zullen halen: daarvoor zijn er teveel onfrisse verhalen over in ieder geval twee kandidaten. Hierover zal de komende tijd veel te lezen zijn. Maar wat er ook gebeurt, het team-Juncker komt er, eventueel met wat vervangers voor afgewezen kandidaten en zal net zo’n rupsje nooitgenoeg blijken te zijn als de voorgangers. Voor een ander Europa is er meer nodig dan wisseling van de wacht bij de Commissie.
De Hongaarse en Spaanse kandidaat-Commissarissen gaan het moeilijk krijgen. Tibor Navracsics is op dit ogenblik nog minister van Buitenlandse Zaken voor Hongarije en een goed vriendje van de controversiële premier Orban. Hij is mede schuldig aan de inperking van de mensenrechten in Hongarije. Op dit ogenblik vrezen allerlei maatschappelijke organisaties voor hun voortbestaan, nadat de politie er de gewoonte van heeft gemaakt lukraak kantoren en huizen van activisten binnen te vallen. Ook worden de media sterk in hun vrijheid beknot. Geen lekkere meneer om cultuur en onderwijs te gaan doen.
De Spaanse kandidaat Miguel Arias Cañete ligt zo mogelijk nog meer onder vuur. Hij zou klimaat en energie moeten gaan doen, maar heeft nog maar net zijn aandelenpakket bij de olie-industrie van de hand gedaan en kan niet bepaald gezien worden als voorvechter van een goed klimaatbeleid. Een duidelijk voorbeeld van belangenverstrengeling, zelfs nog voordat hij aan het werk kan in Brussel.
Zelfs als deze of misschien nog andere kandidaten worden vervangen, blijft het Juncker-team staan voor meer Brussel. De laatste tijd lees je voortdurend over de zogenaamde noodzaak van een krachtig Europees energiebeleid. Hetzelfde geldt voor het buitenlands- en defensiebeleid. Terwijl de Nederlandse kandidaat, Frans Timmermans, nota bene belast is met vermindering van de regelzucht, worden de messen geslepen voor verdere bevoegdheidsoverdracht. Daarvoor zal het EU-Verdrag gewijzigd moeten worden, maar als het gaat om meer macht voor Brussel, is dat nooit zo’n probleem. We gaan dat zowel in Brussel als in Den Haag natuurlijk sterk in de gaten houden, maar als er inderdaad een discussie over het Verdrag op gang komt, is het een uitgelezen moment om onze ideeën voor minder Brussel in te steken. Zo’n verdragswijziging is vele malen belangrijker dan een nieuw team van Eurocommissarissen. Daarom is het interessanter wat hierover tijdens de hoorzittingen van de kandidaten wordt gezegd, dan of er enkele kandidaten sneuvelen.
