Miljarden EU-geld voor wapenindustrie is waanzin
Tientallen jaren lang was de boodschap dat de EU een vredesorganisatie was. Een samenwerking van voorheen oorlogszuchtige landen die door de EU en zijn voorlopers geremd zijn om tegen elkaar ten oorlog te trekken. Die schijn wordt nu niet langer opgehouden. De gevestigde partijen kiezen voor verdergaande militarisering en een nieuwe Koude Oorlog met Rusland. De komende jaren worden door de EU miljarden euro’s vrijgemaakt om grote Europese wapenbedrijven te subsidiëren. Dat is een ongewenste ontwikkeling en een groot gevaar voor onze veiligheid.
Voor het eerst in de geschiedenis ontvangt de oorlogsindustrie direct subsidie van de Europese Unie. De komende acht jaar kan tot wel veertien miljard euro ter beschikking worden gesteld voor de ontwikkeling van een Europese defensie-industrie. Zo’n 40% van het budget dient te worden besteed aan onderzoek voor nieuwe wapens en ruwweg zo’n 60% aan de ontwikkeling ervan.
In de praktijk gaat het om de belangen van het grote Europese militaire bedrijfsleven. Met dit fonds worden zij van ruime subsidies voorzien. Het is een cadeau aan de wapenindustrie dat ten koste gaat van onderwijs, sociale huisvesting en energiebesparende infrastructuur. Iedere euro kan immers maar een keer uitgegeven worden. De politieke en militaire dreiging die daar bovenop van deze bewapeningspolitiek uitgaat ten opzichte van andere machtsblokken, met name Rusland, mag ook niet onderschat worden.
De meeste politieke partijen in Nederland zijn voorstander van het subsidiëren van het Europese bedrijfsleven maar dan vooral als een gecamoufleerde poging om meer uit te geven aan de NAVO. Immers, de Amerikaanse president beveelt ons per tweet: betalen!
Een paar Nederlandse politieke partijen spreken zich zelfs openlijk uit voor een zelfstandige Europese krijgsmacht. Er zijn in de kantoren van de Europese Commissie ook zeker plannen in die richting. Het gaat om een stap voor stap benadering die uiteindelijk kan leiden tot een zelfstandige militaire EU. Hoewel de meeste partijen in woord zeggen geen voorstander te zijn van een Europees leger, omarmen ze gewillig de salamitactiek toegepast door de Europese commissie waarmee we een Europees leger in gerommeld kunnen worden.
De zeggenschap over de beslissingen van dit beleid, dat uiteindelijk gaat over leven en dood, komt verder af te staan van de nationale regeringen van iedere lidstaat. Het is een regelrechte aantasting van de nationale soevereiniteit. De ontwikkeling in de EU gaat naar een superstaat, met een sterke wapenindustrie en plannen op eigen krijgsmachtdelen. De discussie over de koers van de EU zou echter moeten gaan over samenwerking op het terrein van sociale veiligheid. Terwijl Europeanen langer moeten doorwerken, er gekort wordt op zorg en andere sociale uitgaven en de ongelijkheid groeit, is er wel geld voor het militaire bedrijfsleven. Zou daar werkelijk een meerderheid van de Europeanen voorstander van zijn? Wij denken van niet.
Dit artikel verscheen op 30 april in het AD.
