Filosoferen met de SP

Naast mijn werk als Kamerlid geef ik scholingen aan actieve leden. Daarbij vallen mij altijd twee dingen op: hoe groot de verschillen zijn tussen de leden van de SP, en hoe goed die verschillende mensen het meestal met elkaar kunnen vinden.

Ik geef graag scholingen, over praktische zaken als het schrijven van een opiniestuk of het houden van een betoog, maar ook over de geschiedenis van het socialisme, of over filosofie en de SP. Zaterdag was ik uitgenodigd door de afdeling Rotterdam. Een groep actieve leden van die afdeling was afgereisd naar een mooie jeugdherberg in Antwerpen.

Het gezelschap was heel divers, ouderen, maar vooral veel jongeren, met weinig opleiding en academisch geschoolden, autochtoon en allochtoon. Mijn college ging over filosofie, en over de SP. We begonnen met een ‘snelkookpancursus’ filosofie, van de oude Grieken tot nu. Daarbij kwamen verschillende dilemma’s aan bod. Bestaat waarheid? Hoe kunnen we de samenleving vormgeven als we de waarheid niet kennen? Bepaalt ons denken ons doen, of ons doen ons denken? Maken de omstandigheden de mens, of maakt de mens de omstandigheden? Wat zijn de grenzen van ons kunnen? En we spraken natuurlijk over de beginselen van de SP, en oefenden met het bepalen van standpunten over actuele politieke kwesties.

Socialisme is een emancipatiebeweging. In een partij moeten mensen zichzelf scholen en ontwikkelen. Ik krijg van deze scholingen altijd veel energie. Het is ook een beetje socialisme in de praktijk: als we samen aan de slag gaan, zal iedereen van elkaar leren.